"Στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μου."

«…εδώ σαν πιάνει να φυσά
θυμίζει Μάρτη στον Περαία.»

The bleeding hearts and artists 
Make their stand.

«Κι όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό
μα κι αβάσταχτο ουρανό…»

«…Να ζήσεις μόνο μιαν αυγή
τόση ζωή σε φτάνει
ρόδο π’ ανθεί πολύ καιρό
τη μυρωδιά του χάνει.»

«…Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.»

«Το χειρότερο με τον καπιταλισμό, είναι ότι είναι σε πόλεμο με την ομορφιά.»
Έτσι είπε η Δήμητρα πριν μέρες σε μια κουβέντα. Ανατριχιαστική, μεγάλη αλήθεια…

Αυγουστιάτικο φεγγάρι απόψε…
Λίγες νότες του Μάνου…
Αντίσταση στον πόλεμο.

(Εδώ δυο «αντάρτισσες», και κάτω η μοναδική εκτέλεση από τους Λέκκα και Λιούγκο.)

… φωνάζοντας ΦΑΣΙΣΤΕΣ.

«Ο Φλετς, ο κακομαθημένος γάτος, ο μικρός γάτος που ξύνει με τα νύχια του της ταπετσαρίες. Μόλις τώρα πήδησε πάνω στο τραπέζι όπου διάβαζα. Ύστερα, ενοχλημένος από τον καπνό του τσιγάρου που ανεβαίνει από το σταχτοδοχείο, πήδησε σε μια καρέκλα πάνω στην οποία είχα αφήσει το παλτό μου, και την πέταξε κάτω. Το έκανε σίγουρα επίτηδες. Αξιαγάπητος μικρός διαβολόγατος. Και τόσο θλιβερός με τα ελαττώματά του, την εξάρτησή του, τους αξιολύπητους μικροθεατρινισμούς του.
Η σκέψη ότι θα μπορούσε κάποιος να τον κακομεταχειριστεί! Έχει πέσει τόσες φορές θύμα κακομεταχείρισης όλους αυτούς τους αιώνες ο μαυρούλης μου ο Φλετς με τη γυαλιστερή του γούνα και τα κεχριμπαρένια μάτια του. Πώς μπαίνει ξαφνικά τρέχοντας μέσα στο δωμάτιο, μόλις έχω στρωθεί τεμπέλικα και απρόθυμα για να συνεχίσω με τα ατέλειωτα αλατωρυχεία των Δυτικών χωρών. Πηδάει στο στήθος μου και κουλουριάζεται πάνω μου και βάζει τις πατούσες του στο πρόσωπό μου.»

William S. Burroughs – «Η γάτα μέσα μας»

She came to me one morning… :)